Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Dark Night of the Soul

File:Dark night.jpg

Ορισμός από wikipedia:

"Dark night of the soul is a metaphor used to describe a phase in a person's spiritual life, marked by a sense of loneliness and desolation."

Μέσα σε ένα διάστημα περίπου 80 ημερών, δύο άνθρωποι που προσέφεραν πολλά στην -ανεξάρτητη κυρίως- μουσική σκηνή έφυγαν από τη ζωή. Μιλάω για τους Vic Chesnutt και Mark Linkous. Το ξεχωριστό ταξίδι του καθενός στη ζωή είναι σίγουρα άξιο να το μάθεις (βλέπε τα links).

Ο Chesnutt, παράλυτος από τη μέση και κάτω λόγω ενός ατυχήματος το 1983, έπαιζε τα τραγούδια του σε κάτι μπαράκια στην Athens της Georgia όπου και κάποια στιγμή τον ανακάλυψε ο Michael Stipe (των REM). Εντυπωσιάστηκε και αποφάσισε να κάνει την παραγωγή στα δύο πρώτα άλμπουμς του. Ο Chesnutt ίσως είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης σε όλη την ιστορία, που κατάφερε να γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό μέσω ενός tribute album που έκαναν άλλοι πάνω στα τραγούδια του! Το άλμπουμ "Sweet Relief II: Gravity of the Situation" [1996] περιέχει cover τραγούδια του Chesnutt, παιγμένα από μπάντες/καλλιτέχνες όπως οι Smashing Pumpkins, Garbage, REM, Kristin Hersh και άλλους. Τα έσοδα του άλμπουμ αυτού (αλλά και του προηγούμενου "Ι") χρησιμοποιήθηκαν για ένα ίδρυμα (Sweet Relief) που παρέχει βοήθεια σε μουσικούς με προβλήματα υγείας.
Ο Vic Chesnutt αυτοκτόνησε ανήμερα Χριστουγέννων 2009 -μετά από κάποιες άλλες ανεπιτυχείς προσπάθειες- λαμβάνοντας υπερβολική δόση μυοχαλαρωτικών χαπιών.

Τον Mark Linkous θα τον γνωρίζεις αν ακούς Sparklehorse, ένα από τα πιο συνεπή alternative σχήματα της Αμερικής και ιδιαίτερα αγαπημένα σε όχι και τόσο mainstream κύκλους. Πολυμουσικός, συνθέτης, τραγουδιστής ο ίδιος, με μία από τις πιο calm φωνές για μένα. Συνεργάστηκε στο παρελθόν με Radiohead, PJ Harvey, Tom Waits και άλλους. Επιδραστικός και πηγή έμπνευσης για ακόμη περισσότερους.
Ο Mark Linkous αυτοκτόνησε στις 6 Μαρτίου 2010, πυροβολώντας με καραμπίνα την καρδιά του.

Εκτός όμως από τον τρόπο που έθεσαν τέλος στη ζωή τους, έχουν και ένα ακόμη κοινό στοιχείο. Συνεργάστηκαν καλλιτεχνικά σε ένα περσινό πρότζεκτ που δημιουργήθηκε από τον Danger Mouse και τους Sparklehorse. Ο τίτλος αυτού: "Dark night of the soul". Ο Chesnutt δάνεισε τη φωνή του στο προτελευταίο τραγούδι του άλμπουμ, το "Grim Augury". Όμως οι συνεργασίες δε σταματούν εκεί. Ανάμεσα σε άλλους εμφανίζονται οι: James Mercer (Shins), Julian Casablancas (The Strokes), Frank Black (Pixies), Iggy Pop, Nina Persson (Cardigans), David Lynch (o γνωστός σκηνοθέτης) και οι Flamming Lips! Ο λόγος που ίσως δεν έχεις ακούσει κάτι για το πρότζεκτ αυτό, είναι ότι δεν έχει κυκλοφορήσει κανονικά και αυτό μπορεί να ποτέ να μη γίνει. Αιτία? Η ΕΜΙ, που εμποδίζει τηνκυκλοφορία του άλμπουμ και το πήγε δικαστικά. Το Ε-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Ο αυτό αποτέλεσμα όμως μπορείς είτε να το ακούσεις ολόκληρο εδώ, ή να το κατεβάσεις νομίμως παράνομα. Και το λέω αυτό, διότι ουσιαστικά αυτό λένε και οι ίδιοι οι συντελεστές του! Το άλμπουμ μπορεί να μην κατάφεραν να το κυκλοφορήσουν, όμως έβγαλαν ένα πακέτο που περιέχει περίπου 100 σελίδες με γραφικό υλικό, ιστορίες και φωτογραφίες από τον ίδιο τον David Lynch, μαζί με ένα άγραφο κενό CD (σπρώχνοντας δλδ τον κόσμο να το κατεβάσει παράνομα και να το γράψει στο κενό CD που δίνουν)!!

Εγώ το άκουσα και το κατέβασα. Και μάλιστα ξετρελάθηκα. Αυτό να κάνεις κι εσύ.





Υ.Γ. R.I.P. στους δύο προαναφερθέντες, αλλά και στον προσφάτως εκλιπών, Alex Chilton. Σαν πολλοί θάνατοι δεν έπεσαν ρε παιδιά?


Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Police on my back

Η είδηση:

"Βγαίνουν από τη Δευτέρα (29/03) στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης οι ομάδες της δίκυκλης αστυνόμευσης, που είχε εξαγγείλει πριν από λίγο καιρό ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.
Σημειώνεται ότι η εκπαίδευση των αστυνομικών της Ομάδας "ΔΙΑΣ" ολοκληρώθηκε χθες στις αστυνομικές εγκαταστάσεις, με ασκήσεις σε όλα τα επίπεδα. "

Το muz!cOn όμως φόρεσε τη δημοσιογραφική/paparazzi του προσωπίδα, τρύπωσε αθόρυβα -αλλά κάπως άτσαλα- στο κέντρο ασκήσεων και σας προσφέρει σε αποκλειστικότητα το βίντεο της σκληρής εκπαίδευσης των Δίων (?):






Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

The National (anthem of this blog)

File:Highviolet.jpg

ΟΚ, οι περισσότεροι θα έχετε ήδη ακούσει φαντάζομαι το εκπληκτικό "Terrible Love" των 'Τhe National' στο show του Jimmy Fallon (πρώτο κλιπάκι), αλλά πλέον η αγαπημένη μπάντα έχει βγαλει και δεύτερο τραγούδι από το νέο της άλμπουμ, το "Bloodbuzz Ohio" (δεύτερο κλιπάκι). Μάλιστα μπορείς να το κατεβάσεις ελεύθερα από το site τους. Θυμίζω ότι το νέο άλμπουμ "High Violet" θα βγει στα δισκοπωλεία κατά τις 11 Μαίου (και το muz!cOn απλά δε βλέπει την ώρα λέμε).
Enjoy!




Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Broken Bells

File:Broken Bells Cover.jpg

Σήμερα συνειδητοποίησα ότι τον τελευταίο μήνα έχω λιώσει το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ των Broken Bells, αλλά δεν έχω γράψει λέξη γι'αυτό. Guilty as charged.

Κάποιοι άνθρωποι όμως ρε γιατρέ μου έχουν το άγγιγμα του Μίδα, έτσι? Ο Danger Mouse (aka Brian Burton) μετατρέπει σε χρυσό οτιδήποτε πιάσει στα χέρια του. Ο γνωστός μας παραγωγός/μουσικός (Gorillaz, Gnarls Barkley, Beck κ.α.) συνεργάστηκε με τον James Mercer των Shins (μεγάλη αγάπη κι αυτοί, ε?) και το αποτέλεσμα είναι ένα από τα πιο φρέσκα άλμπουμς για το 2010.

Θα βρεις άπειρες συγκρίσεις με άλλες μπάντες/καλλιτέχνες εδώ μέσα, αλλά όλες ντυμένες με αόρατο μανδύα, έτσι ώστε να ξέρεις μεν ότι υποβόσκουν, αλλά να μην υπερκαλύπτουν την αυθεντική σύνθεση - ο ιδανικός δηλαδή τρόπος! Θα βρεις σίγουρα Beck (βλ. "Trap Doors"), Talking Heads (στην έναρξη του "The Mall and Misery" εγώ σιγοτραγουδούσα το "Road to Nowhere") και κάτι λίγα από Gnarls Barkley και Kasabian (στη μελωδία των φωνητικών κυρίως).

Δισκάρα με λίγα λόγια, χωρίς πραγματικά κανένα κακό τραγούδι. Πράγμα που με δυσκολεύει στην πρόταση παρακάτω, αλλά κατέληξα να βάλω το δικό μου αγαπημένο. Προσέξτε στο "Mongrel Heart" το σημείο ύμνος-tribute στον Morricone (γύρω στα 2 λεπτά). Άλλες καλές στιγμές που ξεχωρίζουν ίσως λίιιγο παραπάνω είναι τα "Citizen", "Vaporize", "The Mall and Misery" και το εναρκτήριο "The High Road".





Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Rock Werchter και άσε τη DiDi να κουρεύεται

Οποία ειρωνία! Την ίδια μέρα που το muz!cOn έθεσε τις βάσεις για το μουσικότερο (sic!) ταξίδι της ζωής του, βγήκε και η ανακοίνωση της DiDimusic για το rockwave του φετινού καλοκαιριού. Έτσι, απλά για να επισκιάσει το ιστορικό ποστ που θα γραφόταν αυτή τη μέρα σε αυτό βλογκ.

Τεσπα, σηκώνω λαιμό επιδεικτικά, σουφρώνω χείλια και μισοκλείνω υπεροπτικά τα μάτια. 7,10 και 11 Ιουλίου λοιπόν θα πραγματοποιηθεί το γνωστό σε όλους μας electrowave 2010. Τί, πως, που?? Ναι, καλά διαβάσατε, αφού δεν υπάρχει ίχνος έννοιας rock στο φετινό line-up. ΟΚ, οι White Lies κουβαλούν κιθάρες, όπως και ο Garcia όταν κάποτε, κάπου, παλιά, υπήρχαν οι Kuyss. Αλλά όταν έχεις για headliners τους Black Eyed Peas(1η μέρα), Fatboy Slim (2η μέρα) και Massive Attack (τρίτη μέρα), εεε.. δεν μπορείς να λέγεσαι και rock! Όχι βέβαια πως είναι και πολύ κακό line-up για ένα -μικρό- ελληνικό φεστιβάλ, αλλά μάλλον θα ταίριαζε πολύ περισσότερο στο προφίλ του ejekt και όχι σε ένα φεστιβάλ που θέλει να λέγεται ROCK και μεγάλο. Και μιας που το έφερε ο λόγος, είμαι πολύ περίεργος να δω με τί ονόματα θα αντιδράσει σε αυτό το "κλεμμένο" line-up η Detox (αν δλδ γίνει φέτος το ejekt).

Anywayz, το υπόλοιπο πρόγραμμα του electrowave είναι επιεικώς εμετικό όταν βλέπω ξανά τους Gogol Bordello και τους Ska-p (μου κάνει εντύπωση που δεν έφεραν την ίδια μέρα και τον Manu Ciao - έτσι θα μπορούσε όοοολη η Ναυαρινουντεμεκαρία να μετακομίσει στο terravibe). Αν υπάρχει ένα όνομα που θα έκανα σα χαζό να κατέβω να το δω, δεν είναι άλλος από τον αγαπημένο αυτού του βλογκ, τον φοβερό και τρομερό DJ Shadow. Η αλήθεια είναι πάντως ότι φέτος τουλάχιστον το φεστιβάλ έχει καθαρό χαρακτήρα και δεν μπουρδελεύτηκε όσο άλλες χρονιές.

http://www.residentadvisor.net/images/events/flyer/2010/be-0704-133930-front.jpg

Όσο περισσότερο ξαναβλέπω το line-up του electrowave, τόσο περισσότερο χαμογελώ που έκλεισα φέτος να πάω στο Rock Werchter. Πολλά χρόνια τώρα ήθελα να πάω σε κάποιο μεγάλο φεστιβάλ του εξωτερικού, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερνα. Μια βδομάδα λοιπόν πριν το electrowave, το mus!cOn θα κυλιέται στα χορτάρια του Werchter ακούγοντας (και βλέποντας κυρίως) αυτούς τους κυρίους: (οποιαδήποτε σύμπτωση με ελληνικά γεγονότα είναι απλά αδύνατη)

Muse, Greenday, Pearl Jam (hurray!), Arcade Fire (hurray! hurray!), Stereophonics, The Specials (έτσι για να σκας Ίνδικτε!), Alice in Chains, Them Crooked Vultures, Editors (για τρίτη φορά), Porcupine Tree, Florence and the Machine, La Roux, Black Keys, The XX, Ting Tings, LCD Soundsystem, Faithless, Rammstein, Pink (χέστηκα κιόλας για τους 2 τελευταίους), Wolfmother και αρκετά άλλα πρώτα ονόματα σε λίγα χρόνια στο rockwave. Επίσης, μέσα στην εβδομάδα αναμένεται να ανακοινωθούν άλλα 15-20 ονόματα και οι φήμες λένε ότι ανάμεσά τους θα είναι οι Kasabian και οι Strokes...

Όπως θα έχετε καταλάβει, μόνο το σώμα μου βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Ο πραγματικός kostasK είναι ήδη στο Βέλγιο όπου απλά θα περιμένει 106 μέρες, 8 ώρες και κάτι λεπτά (τί? τζάμπα βάλαμε και ολόκληρο γαιδούρι countdown φάτσα-κάρτα?) για να ξεκινήσει το όνειρο.

Υ.Γ. Όοοοοοχι. Εννοείται ότι δεν τελειώσαμε εδώ τα ποστ που αφορούν το επικείμενο ταξίδι. Μόλις αρχίσαμε. Δε θα σας αφήσω να πάρετε ανάσα λέμε! Φανταστείτε πως θα είμαι αφού γυρίσω...

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Evolution - Revolution



Ως τώρα γνωρίζαμε αυτό:

http://www.debraaustinbooks.com/images/evolution.jpg

Τώρα υπάρχει αυτό:




Δεν βάζω λεζάντα. Είναι από τις πιο έντονες, πραγματικά ανθρώπινες και περιέργως αισιόδοξες εικόνες που έχω δει ποτέ μου.



Υ.Γ. Την εικόνα την "έκλεψα" από το kazani

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Black Rebel Motorcycle Club - Beat the Devil's Tatoo

Μη ψάξεις να ξανα-μανα-ανακαλύψεις την Αμερική, ούτε καν το πρώτο τους -εκπληκτικό- άλμπουμ. Αν ψάχνεις όμως καλό αγνό rock'n'roll, ωραίες στακάτες μελωδίες και χτυπητά riffs, θα τα βρεις όλα εδώ και μάλιστα σε πολύ γερές δόσεις. Σταθερά στα καλά άλμπουμς οι φίλοι μας οι B.R.M.C..